Son Darbe'deki Kök Sorun

Türkiye bugün bu tablonun arkasındaki 'kök sorun'u görmezden gelirse yeni belâlarlakarşılaşmaktan kurtulamaz. Bu kök sorun, Türk ordusundaki 'darbecilikhastalığı'dır. 21 Tem 2016 Güncelleme 15:45 TSİTürkiye'ye çok ağır bedeller ödetmiş ve daha uzun yıllar da ödeteceği belli bir tabloyla karşı karşıyayız.İnsanlarımız kendi ordusuna ait tankların altında ezildi, kendi askerleri tarafından kurşunlandı. Budevleti kuran Meclis, bu devletin uçakları tarafından bombalandı.Özetle kelimelerin kifâyet etmediği bir acı ve utanç içindeyiz. Bize bu acıyı ve utancı yaşatan neydi?Bu sorunun cevabı 'Cemaat'tir, FETÖ'dür' deyip geçilecek kadar basit değil. 'Bunlar yabancı istihbaratörgütlerinin güdümüne girmiş bir Cemaat'in işleri' deyip sıyrılmayız bundan. Böyle yapmak sadecekendimizi kandırmak olur.

Acının ve utancın, Fethullah Gülen Cemaati'nin devletin her noktasına sızmış kadrolarıeliyle yaratıldığı ortada.Ancak bu durum bize buzdağının sadece su üstündeki kısmını gösteriyor.15 Temmuz'da yaşadığımız 'son darbe', Türk SilahlıKuvvetleri'nin 1960, 1970, 1980 ve 1990'lardakigerçekleşmiş, onların devamı niteliğinde bir 'darbemotivasyonu'nun öteki darbeler ve darbeTürkiye bugün bu tablonun arkasındaki 'kök sorun'u görmezden gelirse yeni belâlarla karşılaşmaktankurtulamaz.Bu kök sorun, Türk ordusundaki 'darbecilik hastalığı'dır.

15 Temmuz'da yaşadığımız 'son darbe', Türk Silahlı Kuvvetleri'nin 1960, 1970, 1980 ve 1990'lardakidarbeleriyle aynı zihni koordinatlarda gerçekleşmiş, onların devamı niteliğinde bir 'darbe girişimi'değildir. Bu 'son darbe'nin motivasyonu'nun öteki darbeler ve darbe girişimleriyle ilgisi yoktur. O müdahaleler kimi zaman 'rejimi ya da lâikliği koruma', 'düzeni ve istikrarı temin' gibi gerekçe ya dabahanelerle yapılmıştı. TSK'nın kurumsal hassasiyetleri hep ön plandaydı. Dahası bu müdahaleleryapılırken toplumun en azından bir kesiminin desteğinin alınması gayretine de girişilmiştir. Savaşuçakları Meclis'i bombalamamış, tanklar halkın üzerine ayrım gözetmeden ateş açmamıştır.

Bu sonhamlenin ne rejimi koruma, ne istikrarı temin etme ne de dar da olsa bir halk desteği arayışı olmuştur.Bilakis toplumsal kesimleri birbirine düşürmek suretiyle bir iç savaş ortamı yaratmaya dönük bir mantığı olduğu görülüyor. Bu mantığın doğal sonucu olarak 15 Temmuz'u 16 Temmuz'a bağlayangecede yaşananlar 'darbe kamuflajı' altında bir 'terör eylemleri silsilesi' şeklinde cereyan etti.AK Parti neden Cemaat ile işbirliği yaptı?AK Parti yönetiminin Kasım 2002'den bu yana ordu kaynaklı olarak karşı karşıya kaldığı tehditlere birbakın. 03 Kasım 2002 seçimlerinin hemen ardından, o seçimden yüzde 34 oyla çıkmış bir hükümeti devirmeplanları hemen dört ay sonra başlamadı mı?Sonrasında Ayışığı, Sarıkız kod adllarıyla darbe planları gelmedi mi?O darbe planları Cemaatçi kadroların işi miydi?27 Nisan 2007'de hükümete muhtıra veren de Cemaat değildi.2008'de arkasında yüzde 47 oy bloku bulunan AK Parti hakkında kapatma davası açtıranlar, ardındanAnayasa Mahkemesi üyelerini AK Parti'yi kapatma kararı vermeleri için tehdit edenler kimlerdi?Evet, AK Parti ve Cemaat aynı İslami tabandan, aynı mahalleden geliyordu.

AK Parti 2002'de kadrolarıhenüz çok yetersizken iktidara geldiğinde, belli ki yıllardır devlet kadrolarında yer almaya çalışmış,bunun için hazırlık yapmış Cemaat doğal bir ortak olarak öne çıktı. Ama Cemaat'e 'ne istediniz devermedik' diyen Erdoğan'ı 2011 sonuna kadar Cemaat ile bu derinlikte işbirliğine yönelten asıl etken,işte bu ardı arkası kesilmeyen ordu kaynaklı tehditlerdi. Hatta 2010'da Hanefi Avcı'nın Cemaat'e dairuyarılarına rağmen bu desteğin devam ettiği de ortada değil mi?Bu başarısız darbe girişimi ve bunun halk eliylebastırılmış olması, ikinci 'vak'ayi hayriyye'dir.Türkiye'nin eline bugün bir tarihi fırsat geçmişdurumda ve sivil-asker bütün kurumlarıyla devletibüyük bir reformdan geçirmenin önünde hiç birHükümeti Cemaat'in kucağına iten ordudaki bu darbecilik hastalığıdır.AK Parti, o zamanın darbecileriyle Cemaat'in 40 yıldır devlete yerleştirdiği yargı ve emniyetmensupları üzerinden mücadele etmeye mecbur bırakıldı. Onlar da bu mücadeleyi kendi gündemlerinegöre ve kendi yol ve yöntemleriyle yürüttüler.

'Ergenekon davaları' vahim hak hukuk ihlâlleriyle deyimyerindeyse murdar edilirken Türkiye tarihinde ilk kez yakaladığı darbecileri yargılama imkanını elindekaçırmış oldu.Bu yapının Türkiye'ye kurduğu tuzakları son altı yıldır izliyoruz. Bunu devlette son kırk yıldır sürenkadrolaşma çalışmaları sayesinde yapabildiler. Nihayet Cumhurbaşkanı'nın canına da kastedecekşekilde ülkeyi teslim almaya cür'et edebilecek hale geldiler.Meşruiyetten sapmak ve sonuçları15 Temmuz darbe girişimi, TSK'ya tarifi ve tespiti çok zor bir zarar verdi.

Ama bugünlerin sorumlusuyine TSK. Zamanında meşruiyetten saparak AK Parti'yi siyaset dışına itmeye çalışan ordu, bugün aynıyolu tercih eden bir grubun kurbanı oldu.Bu aşamaya gelebilmeleri, hükümet – ordu arasındaki gerilim ve gerilimin yarattığı elverişli alansayesinde olabildi. Bu elverişli alan, yabancı istihbarat örgütlerinin Türkiye içindeki operasyonları içinbiçilmiş kaftandır.Son darbenin 'dış bağlantıları' ile 'darbenin amaçları' bize bu zeminin Türkiye aleyhine nasılkullanılabileceğini bir kez daha acı bir şekilde gösterdi.

O bataklık alan kurutulmadığı sürece bizler bubelalarla ileride de karşı karşıya kalabiliriz. Kaldı ki tarihimizde ordunun siyasete bulaştığı her dönem hem kendisinin hem devletin ne büyükbadireler yaşadığının sayısız örneği var. Tarihten ders almıyoruz, ama artık almak zorundayız.Bu başarısız darbe girişimi ve bunun halk eliyle bastırılmış olması, ikinci 'vak'ayi hayriyye'dir.Türkiye'nin eline bugün bir tarihi fırsat geçmiş durumda ve sivil-asker bütün kurumlarıyla devletibüyük bir reformdan geçirmenin önünde hiç bir engel yok.Bu reformun ordu ayağında yapılacak ilk iş, milli orduyu bu darbeci kafa yapısından bir an öncekurtarmak.

Türkiye bugün bu tablonun arkasındaki 'kök sorun'u görmezden gelirse yeni belâlarla karşılaşmaktan kurtulamaz. Bu kök sorun, Türk ordusundaki 'darbecilik hastalığı'dır.

Türkiye'ye çok ağır bedeller ödetmiş ve daha uzun yıllar da ödeteceği belli bir tabloyla karşı karşıyayız.

İnsanlarımız kendi ordusuna ait tankların altında ezildi, kendi askerleri tarafından kurşunlandı. Bu devleti kuran Meclis, bu devletin uçakları tarafından bombalandı.

Özetle kelimelerin kifâyet etmediği bir acı ve utanç içindeyiz. Bize bu acıyı ve utancı yaşatan neydi?

Bu sorunun cevabı 'Cemaat'tir, FETÖ'dür' deyip geçilecek kadar basit değil. 'Bunlar yabancı istihbarat örgütlerinin güdümüne girmiş bir Cemaat'in işleri' deyip sıyrılmayız bundan. Böyle yapmak sadece kendimizi kandırmak olur.

Acının ve utancın, Fethullah Gülen Cemaati'nin devletin her noktasına sızmış kadroları eliyle yaratıldığı ortada.

Ancak bu durum bize buzdağının sadece su üstündeki kısmını gösteriyor.

15 Temmuz'da yaşadığımız 'son darbe', Türk Silahlı Kuvvetleri'nin 1960, 1970, 1980 ve 1990'lardaki darbeleriyle aynı zihni koordinatlarda gerçekleşmiş, onların devamı niteliğinde bir 'darbe girişimi' değildir. Bu 'son darbe'nin motivasyonu'nun öteki darbeler ve darbe girişimleriyle ilgisi yoktur.

Türkiye bugün bu tablonun arkasındaki 'kök sorun'u görmezden gelirse yeni belâlarla karşılaşmaktan kurtulamaz.

Bu kök sorun, Türk ordusundaki 'darbecilik hastalığı'dır.

15 Temmuz'da yaşadığımız 'son darbe', Türk Silahlı Kuvvetleri'nin 1960, 1970, 1980 ve 1990'lardaki darbeleriyle aynı zihni koordinatlarda gerçekleşmiş, onların devamı niteliğinde bir 'darbe girişimi' değildir. Bu 'son darbe'nin motivasyonu'nun öteki darbeler ve darbe girişimleriyle ilgisi yoktur.

O müdahaleler kimi zaman 'rejimi ya da lâikliği koruma', 'düzeni ve istikrarı temin' gibi gerekçe ya da bahanelerle yapılmıştı. TSK'nın kurumsal hassasiyetleri hep ön plandaydı. Dahası bu müdahaleler yapılırken toplumun en azından bir kesiminin desteğinin alınması gayretine de girişilmiştir. Savaş uçakları Meclis'i bombalamamış, tanklar halkın üzerine ayrım gözetmeden ateş açmamıştır. Bu son hamlenin ne rejimi koruma, ne istikrarı temin etme ne de dar da olsa bir halk desteği arayışı olmuştur. Bilakis toplumsal kesimleri birbirine düşürmek suretiyle bir iç savaş ortamı yaratmaya dönük bir mantığı olduğu görülüyor. Bu mantığın doğal sonucu olarak 15 Temmuz'u 16 Temmuz'a bağlayan gecede yaşananlar 'darbe kamuflajı' altında bir 'terör eylemleri silsilesi' şeklinde cereyan etti.

AK Parti neden Cemaat ile işbirliği yaptı?

AK Parti yönetiminin Kasım 2002'den bu yana ordu kaynaklı olarak karşı karşıya kaldığı tehditlere bir bakın.

03 Kasım 2002 seçimlerinin hemen ardından, o seçimden yüzde 34 oyla çıkmış bir hükümeti devirme planları hemen dört ay sonra başlamadı mı?

Sonrasında Ayışığı, Sarıkız kod adllarıyla darbe planları gelmedi mi?

O darbe planları Cemaatçi kadroların işi miydi?

27 Nisan 2007'de hükümete muhtıra veren de Cemaat değildi.

2008'de arkasında yüzde 47 oy bloku bulunan AK Parti hakkında kapatma davası açtıranlar, ardından Anayasa Mahkemesi üyelerini AK Parti'yi kapatma kararı vermeleri için tehdit edenler kimlerdi?

Evet, AK Parti ve Cemaat aynı İslami tabandan, aynı mahalleden geliyordu. AK Parti 2002'de kadroları henüz çok yetersizken iktidara geldiğinde, belli ki yıllardır devlet kadrolarında yer almaya çalışmış, bunun için hazırlık yapmış Cemaat doğal bir ortak olarak öne çıktı. Ama Cemaat'e 'ne istediniz de vermedik' diyen Erdoğan'ı 2011 sonuna kadar Cemaat ile bu derinlikte işbirliğine yönelten asıl etken, işte bu ardı arkası kesilmeyen ordu kaynaklı tehditlerdi. Hatta 2010'da Hanefi Avcı'nın Cemaat'e dair uyarılarına rağmen bu desteğin devam ettiği de ortada değil mi?

Bu başarısız darbe girişimi ve bunun halk eliyle bastırılmış olması, ikinci 'vak'ayi hayriyye'dir. Türkiye'nin eline bugün bir tarihi fırsat geçmiş durumda ve sivil-asker bütün kurumlarıyla devleti büyük bir reformdan geçirmenin önünde hiç bir engel yok.

Hükümeti Cemaat'in kucağına iten ordudaki bu darbecilik hastalığıdır.

AK Parti, o zamanın darbecileriyle Cemaat'in 40 yıldır devlete yerleştirdiği yargı ve emniyet mensupları üzerinden mücadele etmeye mecbur bırakıldı. Onlar da bu mücadeleyi kendi gündemlerine göre ve kendi yol ve yöntemleriyle yürüttüler. 'Ergenekon davaları' vahim hak hukuk ihlâlleriyle deyim yerindeyse murdar edilirken Türkiye tarihinde ilk kez yakaladığı darbecileri yargılama imkanını elinde kaçırmış oldu.

Bu yapının Türkiye'ye kurduğu tuzakları son altı yıldır izliyoruz. Bunu devlette son kırk yıldır süren kadrolaşma çalışmaları sayesinde yapabildiler. Nihayet Cumhurbaşkanı'nın canına da kastedecek şekilde ülkeyi teslim almaya cür'et edebilecek hale geldiler.

Meşruiyetten sapmak ve sonuçları

15 Temmuz darbe girişimi, TSK'ya tarifi ve tespiti çok zor bir zarar verdi. Ama bugünlerin sorumlusu yine TSK. Zamanında meşruiyetten saparak AK Parti'yi siyaset dışına itmeye çalışan ordu, bugün aynı yolu tercih eden bir grubun kurbanı oldu.

Bu aşamaya gelebilmeleri, hükümet – ordu arasındaki gerilim ve gerilimin yarattığı elverişli alan sayesinde olabildi. Bu elverişli alan, yabancı istihbarat örgütlerinin Türkiye içindeki operasyonları için biçilmiş kaftandır.

Son darbenin 'dış bağlantıları' ile 'darbenin amaçları' bize bu zeminin Türkiye aleyhine nasıl kullanılabileceğini bir kez daha acı bir şekilde gösterdi. O bataklık alan kurutulmadığı sürece bizler bu belalarla ileride de karşı karşıya kalabiliriz.

Kaldı ki tarihimizde ordunun siyasete bulaştığı her dönem hem kendisinin hem devletin ne büyük badireler yaşadığının sayısız örneği var.

Tarihten ders almıyoruz, ama artık almak zorundayız.

Bu başarısız darbe girişimi ve bunun halk eliyle bastırılmış olması, ikinci 'vak'ayi hayriyye'dir. Türkiye'nin eline bugün bir tarihi fırsat geçmiş durumda ve sivil-asker bütün kurumlarıyla devleti büyük bir reformdan geçirmenin önünde hiç bir engel yok.

Bu reformun ordu ayağında yapılacak ilk iş, milli orduyu bu darbeci kafa yapısından bir an önce kurtarmak.

GÜRKAN ZENGİN

21.07.2016